Islamitische coaching

Er komt een moment waarop alles wat ooit vanzelfsprekend was, begint te wankelen. Je doet wat hoort, je bidt, je houdt vol, maar vanbinnen is het stil. De woorden die vroeger troost boden, glijden nu van je af. Je probeert te geloven zoals je dat altijd hebt gedaan, maar iets in je lukt het niet meer. Misschien voel je leegte, schuld of verwarring. Misschien mis je Allah, ook al weet je dat Hij er is.

Veel mensen komen bij mij op dat punt. Niet omdat ze hun geloof zijn kwijtgeraakt, maar omdat ze niet meer weten hoe ze het kunnen dragen. Ze hebben jarenlang gebeden, gehoopt en volgehouden, en toch is er iets in hen dat niet meer meebeweegt. Dat stuk — dat rauwe, eerlijke stuk waar pijn, geloof en twijfel elkaar raken — is waar islamitische coaching begint.

Een plek waar je niets hoeft te verbergen

In de islam leeft het hart als bron van geloof. Maar soms is dat hart moe. Vermoeid van het proberen, van het sterk moeten blijven, van het vertrouwen dat niet altijd lukt. In islamitische coaching hoef je niets op te houden. Je mag eerlijk zijn. Je mag zeggen dat je niet meer voelt wat je ooit voelde. Dat je soms bidt zonder richting, dat je soms boos bent, of bang dat Allah je vergeten is.

Hier is geen oordeel. Hier hoef je niets te bewijzen. Geloof en twijfel mogen naast elkaar bestaan, net als hoop en wanhoop. Je hoeft niet te voldoen aan een ideaalbeeld van de perfecte gelovige. Je mag mens zijn, met alles wat daarbij hoort.

Regels en rituelen als houvast

Regels en rituelen zijn geen last, maar een vorm van genade. Ze bieden houvast wanneer je het zelf niet meer kunt dragen. De vijf gebeden, het vasten, dhikr, sadaqah, ze brengen ritme in de chaos. Ze herinneren je eraan dat je nog steeds deel uitmaakt van iets groters, zelfs als je dat niet kunt voelen.

In islamitische coaching krijgen deze rituelen opnieuw betekenis. Niet als verplichting, maar als mogelijkheid. Als een manier om met je lichaam te doen wat je hart nog niet kan. Knielen wanneer je hoofd vol is. Ademhalen terwijl je bidt. Terugkeren naar het ritme van wat altijd groter was dan jij. Soms is dat de eerste stap naar rust: niet begrijpen, maar herhalen. Niet overtuigen, maar herinneren.

Tussen overgave en strijd

De islam leert dat rust ligt in overgave, maar overgave is niet vanzelfsprekend. Hoe laat je los als je bang bent te vallen? Hoe vertrouw je als het vertrouwen zelf beschadigd is? In deze gesprekken gaat het niet over ‘meer geduld hebben’ of ‘sterker worden’. Het gaat over eerlijk durven voelen waar dat vertrouwen gebroken is.

We spreken over tawakkul (vertrouwen), sabr (geduld) en rahma (barmhartigheid), niet als regels, maar als ervaringen die zich langzaam weer aandienen. Soms in woorden, soms in stilte. Het geloof krijgt zijn adem terug, niet door meer te doen, maar door minder te verbergen.

Wat dit werk brengt

Islamitische coaching brengt je niet meteen verlichting, maar wel ruimte. Je leert ademen in wat pijn doet, rust vinden in wat je niet kunt oplossen, en aanwezig zijn bij wat je liever zou vergeten. Je gaat ervaren dat Allah niet afwezig is, maar vaak juist aanwezig in de stilte die je niet begrijpt.

Langzaam ontstaat er zachtheid. Niet de zachtheid van zwakte, maar van overgave. De last van schuld verandert in mildheid, de drang om te presteren in vertrouwen. Geloof wordt dan niet langer een strijd, maar een thuiskomen.

Werkwijze

Ik werk niet met vaste stappenplannen of dogma’s. Wat we doen, ontstaat in het contact, in het moment. Soms spreken we over geloof, soms over angst, verdriet of verlies. Soms doen we niets anders dan aanwezig zijn bij wat er is.

Een sessie duurt een uur en vindt plaats in mijn praktijk in Den Haag of online. Je hoeft niets voor te bereiden. Alleen bereid te zijn om eerlijk te kijken, ook als het moeilijk is. De rest ontvouwt zich vanzelf.

Waar geloof en leven elkaar ontmoeten

Islamitische coaching is geen leer en geen systeem, maar een ontmoeting. Het is een plek waar geloof en menselijkheid elkaar raken, waar regels en rituelen richting geven zonder te verstikken. Waar het niet gaat om perfectie, maar om waarheid.

Of je nu moslim bent of niet, of je gelooft of het niet meer weet, je bent welkom. Hier hoef je niets te verbergen. Hier mag je gewoon mens zijn. En juist daar, in dat kwetsbare stuk waar het leven rauw en echt wordt, begint iets van heling.